Zorganizowane przez Fundację im. Bronisława Chromego oprowadzanie po jubileuszowych wystawach, to wydarzenia adresowane do osób ze specjalnymi potrzebami. Stanowiły one kontynuację idei, która ponad 50 lat temu zrodziła się w nieposkromionej wyobraźni Artysty. Bronisław Chromy jako pierwszy w ramach swojej pracy naukowej udostępnił kolekcję rzeźb osobom niewidomym.
Efektem projektu są poniższe audiodeskrypcje wybranych rzeźb Bronisława Chromego wyeksponowanych na jubileuszowych wystawach w Pałacu Krzysztofory oraz w Autorskiej Galerii Bronisława Chromego.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Tytuł: Paw
Czas powstania: 1990 rok
Wymiary: półtora metra wysokości, 165 centymetrów szerokości, 65 centymetrów głębokości
Technika: odlew z brązu
Rzeźba pawia z ogromnym rozłożonym ogonem. Ma on kształt wachlarza ułożonego pionowo. Stanowi niemal pełne koło o średnicy około półtora metra. Jest niezwykle dekoracyjny. Pas zewnętrzny jest jak misterna koronka. Tworzy ją układ falistych linii piór, wijących się fantazyjnie. Jest też układ drobnych łuków rozmieszczonych promieniście. Wnętrze wachlarza to kolista tarcza. Na niej zaznaczają się wypukłe pióra w trzech warstwach. Warstwy wyłaniają się jedna zza drugiej. Sam ptak w pozycji stojącej ma wysokość około czterdziestu centymetrów. Jest więc kilkukrotnie niższy, niż średnica ogona.
Niewielką głowę zwraca w swoją lewą stronę. Czubek głowy zdobi pęk sterczących cieniutkich piór. Przypominają kształtem koronę. Dziób jest ostro zakończony. Tułów ma podłużny, jajowaty kształt w układzie poziomym. Paw rozkłada niewielkie skrzydła na boki. Jego nogi są cienkie. Kończą je trzy spore palce.
Tytuł: Kozioł
Czas powstania: 1998 rok
Wymiary: 130 centymetrów wysokości, metr długości, pół metra głębokości
Technika: część odlana z brązu, część wykonana z kamienia
Rzeźba przedstawia stojącego kozła w sposób fantazyjny i pełen dynamiki. Jego głowa i tułów wykonane są z kamieni o naturalnym kształcie. Są one w różnych odcieniach szarości. Rogi, szyja, nogi, ogon oraz genitalia wykonano z brązu o zielonkawym nalocie.
Kozioł zadziera kamienną głowę do góry. Sterczą z niej bardzo długie rogi. Ich końcówki są ostre i zakrzywione. Na całej długości rogów zaznaczają się poziome zgrubienia, w kształcie pierścieni. Kamień będący głową ma jajowaty kształt. To tak zwany otoczak. Ma naturalnie łagodną, zaokrągloną formę. Metalowe półkoliste oczy wystają po bokach głowy . Szyję i brodę porasta bujne futro. Artysta przedstawił je w postaci długich frędzli. Są one ostro zakończone. Wiją się w długich pasmach. Sterczą zadziornie w różnych kierunkach. Tułów to duży kamień o nieregularnym kształcie. Grzbiet kozła jest na wysokości około połowy metra. Między tylnymi nogami zwisają metalowe jądra oraz kępka długiego futra wokół prącia. Ogon wypręża się poziomo. Ma postać płytki o postrzępionych krawędziach. Nogi ustawione ukośnie to słupki o kanciastej formie. Kończą je kopyta. Na udach tylnych nóg sterczą kępy długiego futra.
Tytuł: Żurawie
Czas powstania:
Wymiary: rzeźba składa się z trzech figur żurawi. Wymiary jednego żurawia: 160 centymetrów wysokości, 50 centymetrów szerokości, 100 centymetrów głębokości.
Technika: część odlana z brązu, część wykonana z kamienia
Sylwetki trzech stojących żurawi. Ptaki są blisko siebie, niemal stykają się szyjami i głowami. Te części oraz nogi i okrągłe podstawy są z brązu pokrytego zielonkawym nalotem. Tułowia to szare kamienie.
Niewielkie głowy zakończone szerokimi dziobami znajdują się na wysokości stu sześćdziecięciu centymetrów. Dzioby zakrzywiają się w dół. Oczy ptaków mają postać wystających spiczastych, stożkowatych kształtów. Cienkie i długie szyje wyginają się w różne strony. U góry do tyłu, niżej do przodu i znów do tyłu. Grzbiety żurawi znajdują się na wysokości około metra. To kamienie rzeczne, o łagodnie zaokrąglonej formie. Artysta zachował jego naturalny kształt. Powierzchnia jest nieco nierówna, przyjemna w dotyku. Długość masywnych kamieni wynosi około czterdziestu centymetrów, średnica około trzydziestu. Długie i cienkie nogi stoją na trójpalczastych stopach z błonami. Podstawy to koła z otworem w środku.
Tytuł: Bażanty
Czas powstania: 2004 rok
Wymiary: pół metra wysokości, 18 centymetrów szerokości, metr długości.
Technika: część odlana z brązu, część wykonana z kamienia
Kompozycja składa się z dwóch niemal identycznych sylwetek ptaków. Ukazano je fantazyjnie, w pozycji stojącej. Tułowia to szare kamienie rzeczne. Pozostałe części są z brązu pokrytego zielonkawym nalotem.
Niewielkie głowy zdobią długie pióra wyrastające na czubku. Mają postać kilku fal długich na około dwudziestu pięciu centymetrów. Sterczą do tyłu, w układzie poziomym. Niewielkie dzioby są ostre. Oczy w formie wystających stożków okalają piórka. Szyja wygina się do tyłu. Klatka piersiowa wypręża się do przodu. U góry ma kształt ostrego czubka. Złożone skrzydła mają formę przypominającą kosz. To układ łukowatych prętów. W tym niezwykłym koszu tkwią szare rzeczne kamienie, tak zwane otoczaki. Stanowią one tułów bażantów. Cienkie nogi stoją na stopach o trzech długich palcach, z wyrostkiem z tyłu. Wąskie ogony są długie na około pół metra. Opierają się o podłoże, przypominają ostrze noża.
Tytuł: Sowa w locie
Czas powstania: 1991 rok
Wymiary: 40 centymetrów wysokości, 110 centymetrów długości, 60 centymetrów głębokości.
Technika: odlew z brązu
Rzeźbę pokrywa zielonkawy nalot. Ukazuje sowę z rozłożonymi skrzydłami w dynamiczny i fantazyjny sposób. Na głowie nastroszone pióra rozchodzą się promieniście. Nad wypukłymi dużymi oczami pióra grubsze, przypominające brwi. Pod krótkim dziobem łukowate wypukłe wygięcie. Ma kształt symbolicznego uśmiechu. Skrzydła są rozłożyste, o strzępiastych krawędziach. Na górze mają symetryczne kępki piór. Są one wygięte do góry. Masywne nogi pokryte frędzlami piór sowa wystawia naprzód. Na ich końcu sterczą cztery ostre i zakrzywione pazury. Rozłożony ogon ma kształt zbliżony do trójkąta rozszerzającego się ku tyłowi.
Tytuł: Kogut
Czas powstania: 1996 rok
Wymiary: wysokość dwa metry, szerokość 35 centymetrów, głębokość 70 centymetrów
Technika: część odlana z brązu, część wykonana z kamienia
Rzeźba przedstawia koguta w fantazyjny i ekspresyjny sposób. Z brązu wykonano głowę, szyję, ogon i nogi oraz okrągłą podstawę. Ta część ma jasnozielony kolor nalotu, typowego dla brązu. Jest to stop metali. Tułów koguta stanowi duży szary kamień o obłym kształcie ustawiony pionowo. Kogut stoi z zadartą głową.
Kogut ma otwarty ostry dziób. Sterczy z niego ogromny, rozgałęziony język. Jego faliste kształty przypominają języki ognia. Czubek głowy zdobi charakterystyczny grzebień. Ma kształt siedmiu podłużnych wypustek. Mają one kształt fal. Po bokach głowy kogut ma szerokie wyrostki o postrzępionych brzegach, tak zwane dzwonki. Pod gardłem zwisają pokaźne wyrostki o kształcie kulistym, czyli tak zwane korale. Szyja jest długa i dość gruba od piór. Pióra zachodzą na górę kamiennego tułowia. Jest on kamieniem rzecznym, o łagodnie zaokrąglonej formie. Artysta zachował jego naturalny kształt. Powierzchnia jest nieco nierówna, przyjemna w dotyku. Ogon składa się z kilkunastu piór wygiętych łukowato w górę. Masywne nogi mają z tyłu nieregularne grzebienie. Stopy posiadają trzy palce zakończone pazurami. Z tyłu sterczy wyrostek.
Tytuł: Stalaktyt atomowy
Czas powstania: lata siedemdziesiąte dwudziestego wieku
Wymiary: wysokość 8 metrów, szerokość i głębokość półtora metra
Technika: kamień i odlew z aluminium
Rzeźba to wysoki szary słup o nieregularnej powierzchni i kształcie. Składa się z mniejszych elementów, przypominających spadające bomby. Słup u góry jest szerszy, bo jest tam większe skupisko mniejszych elementów. W tym miejscu ma około półtora metra szerokości. Stopniowo zwęża się ku dołowi do szerokości pół metra.
Elementy w kształcie bomb mają na dole kamień. Okala go aluminiowa rama zakończona na dole ostrym czubkiem. Przechodzi ona płynnie w górną część. W tym miejscu metal przybiera strzępiasty kształt. Kształty te są stopione ze sobą. Tworzą kłębowisko, skupisko. Elementy przypominające bomby mają około pół metra wysokości. Rzeczne kamienie mają około dwudziestu-trzydziestu centymetrów wysokości. Ich kształt jest naturalnie obły.
Elementy kamienno-metalowe są podobne do nawisów skalnych, typowych dla tytułowego stalaktytu.
Tytuł: Alkoholik
Czas powstania: lata sześćdziesiąte dwudziestego wieku
Wymiary: wysokość 48 centymetrów, szerokość 51 centymetrów, głębokość 30 centymetrów
Technika: odlew z aluminium i brązu
Rzeźba przedstawia głowę i ręce tytułowej postaci. W dłoniach trzyma kieliszek. Forma jest uproszczona i zgeometryzowana. Alkoholik wykonany jest z aluminium o srebrnoszarym kolorze i nierównej powierzchni. Kieliszek z brązu pokrywa zielonkawy nalot.
Barki i ramiona postaci to łuk wygięty w górę. W górnej jego części znajduje się głowa w kształcie zbliżonym do prostokąta. Jest on lekko wklęsły wzdłuż pionowej osi. Mniej więcej w połowie głowy zaznacza się koliste zagłębienie. Sprawia wrażenie oka. Przedramiona to proste pręty leżące poziomo na białym postumencie. W miejscu ich styku z końcami łuku ramion są zgrubienia. Przypominają łokcie.
Dłonie o splecionych palcach obejmują kieliszek. Nóżka zakończona okrągłą podstawką wyłania się spod palców. Górna część kieliszka wystaje powyżej dłoni. Dłonie są niejako zrośnięte, stanowią elipsowatą obręcz. Uproszczona figura sprawia wrażenie przygarbionego człowieka z opuszczoną głową opartego łokciami o blat stołu.
Tytuł: Zorza polarna
Czas powstania: lata sześćdziesiąte dwudziestego wieku
Wymiary: wysokość 32 centymetry, szerokość 74 centymetry, długość 110 centymetrów
Technika: odlew z aluminium i brązu
Rzeźba przedstawia symbolicznie zjawisko zorzy polarnej. Składa się z kuli z brązu oraz pięciu pierścieni z aluminium. Okalają one kulę koncentrycznie. Oznacza to, że są w jednej poziomej płaszczyźnie i najmniejszy jest najbliżej kuli. Pierścienie mają eliptyczny kształt i szaro-srebrny kolor.
Kula ma średnicę około dwudziestu centymetrów. Jej brązowa powierzchnia pełna jest nierównomiernych wyrw i dziur. Odsłaniają na wpół puste wnętrze kuli. Na ich ostrych, poszarpanych krawędziach pojawia się zielonkawy nalot.
Pierścienie mają formę wstęg ustawionych pionowo. Ich górna krawędź jest mocno postrzępiona. Sterczą z niej ostre wypustki wysokie na kilka centymetrów. Jedne wyższe, inne niższe. Niektóre odginają się na zewnątrz. Powierzchnia pierścieni jest nierówna, pełna gruzłowatych zacieków.
Tytuł: Wyścig pokoju
Czas powstania: lata siedemdziesiąte dwudziestego wieku
Wymiary: wysokość 33 centymetry, szerokość 70 centymetrów, głębokość 30 centymetrów
Technika: odlew z brązu
Tytuł rzeźby to nazwa wyścigu kolarskiego, odbywającego się po drugiej wojnie światowej w krajach bloku wschodniego. Dzieło to symboliczna kompozycja złożona z pięciu obręczy i grupy lecących gołębi. Obręcze stoją pionowo na podstawie o łukowatym kształcie. Rzeźbę pokrywa zielonkawy nalot.
Obręcze mają około trzydziestu centymetrów średnicy. Ustawione są bokiem do nas. Zachodzą jedna na drugą w nieregularny sposób. Są blisko siebie. Niektóre wsuwają się pomiędzy dwie sąsiadujące obręcze. Najbliżej nas jest prawa skrajna, najdalej druga od lewej. Ich układ przypomina to koła mijających się rowerów. Nawiązuje też do kół olimpijskich. Obręcze mają nierównomierną powierzchnię. Pomiędzy nimi przelatuje stado gołębi. Znajduje się ono w górnej części obręczy. Kilkanaście ptaków stanowi grupę. Nieraz trudno dostrzec, gdzie zaczyna się jeden, a kończy drugi. Lecą po dwa, trzy obok siebie. Jedne są wyżej, inne niżej. Gołębie zostały ukazane w ekspresyjny i uproszczony sposób. Lecą bokiem do nas. Rozpościerają skrzydła w różnych etapach ruchu. Niektóre są całkiem rozłożone, inne mniej. Głowy ptaków skierowane są w naszą lewą stronę. Dwa gołębie znajdują się przy skrajnej lewej obręczy. Ich głowy i tułowia są już poza jej okręgiem.
Tytuł: Fortepian Chopina
Czas powstania: lata sześćdziesiąte dwudziestego wieku
Wymiary: wysokość 27 centymetrów, szerokość 136 centymetrów, głębokość 69 centymetrów
Technika: kamień, odlew z brązu
Rzeźba składa się z trzech elementów. To gruba kamienna płyta oraz ogromna lewa dłoń i niewielka figura Chopina z brązu. Kamień jest szary, ma nierównomierną powierzchnię i kształt zbliżony do prostokąta. Elementy z brązu pokrywa zielonkawy nalot.
Kamienna płyta ma kilkanaście centymetrów grubości. Jest szeroka na 136 centymetrów i głęboka na 69. Jeden jej długi bok ma prostą linię, drugi – bardzo nieregularną. Wzdłuż prostego boku, na powierzchni płyty są podłużne wyżłobienia, prostopadłe do niego. Pomiędzy nimi znajduje się 21 wypukłości w kształcie klawiszy fortepianu. Mają one różną długość. Po bokach są najkrótsze, w środku najdłuższe. Te mają około dwudziestu centymetrów długości.
Na lewo od klawiatury, w rogu płyty stoi figura Chopina. Ma około piętnastu centymetrów wysokości. To symboliczna postać z rozwianymi długimi włosami i szeroką szatą. Fale włosów i fałdy szaty skierowane są w naszą prawą stronę. Z fałdów wyłania się tylko prawa dłoń Chopina.
Przy nieregularnym boku kamiennej płyty znajduje się ogromna dłoń z brązu. Ulokowana została w środku długości płyty. Jej nadgarstek jest przy krawędzi kamienia. Długie palce spoczywają na klawiszach. Mają wyraźnie zaznaczone stawy. Są ugięte, jak w trakcie gry.
